Najbliższa rodzina nie zawsze jest w stanie się starszym dziadkiem, z tego powodu dobrze jest pomyśleć o miejscach takich jak . Opieka oraz dobre nastawienie personelu w sporej części z nich jest dobra.Dobre domy starców
Domy opieki nad seniorami stają się coraz bardziej popularne, może dlatego, ze wielu ludzi nie ma już tyle czasu, aby opiekować się swoją wiekową częścią rodziny. Takie domy opieki, czy też jak kto woli pensjonaty to miejsca często położone w pobliżu miast. Jednak na tyle daleko, aby zapewnić podopiecznym spokojny i miły pobyt. Ważny jest też sam dojazd do ośrodka, ponieważ mało kto będzie miał ochotę jechać bardzo daleko za miast, aby odwiedzić swoja rodzinę.
Opieka w takich ośrodkach jest na najwyższym poziomie, pracują tam osoby odpowiednio wykwalifikowane. Pielęgniarki są dostępne przez całą dobę, a lekarze i ich pomoc jest dostępna często na miejscu. Całodobowa opieka to bardzo ważna sprawa, zwłaszcza przy pilnowaniu w spożyciu leków o odpowiedniej porze i w odpowiedniej ilości. W kwestii medycznej i psychicznej takie miejsce z pewnością zasługują na uwagę i wymagają rozważenia przy decyzji co dalej z naszym najbliższym.
Brak opieki
Opieka nad seniorem w domu może być mecząca dla całej rodziny. W dzisiejszym świecie mało kto ma na tyle czasu, aby zajmować się kimś starszym, swoja rodziną, dziećmi, mężem i pracą jednocześnie. Dla wielu osób stanowi to swego rodzaju osobisty dramat z którego nie widzą wyjścia. Niestety mało kto widzi wyjście z tej sytuacji i po prostu zaniedbują staruszka, myśląc, ze nic nie da się zrobić.
Oczywiście są w błędzie, ponieważ istnieją domy opieki nad osobami starszymi, nawet te wspierane przez państwo. Taki dom starców nie jest kwestia drogą, gdy wszyscy w rodzinie dorzucą coś od siebie to nawet tego nie poczujemy. Komfort, który możemy zapewnić naszemu rodzinnemu seniorowi z pewnością jest tego wart.
Współczesne znaczenie starości
Granica między wiekiem średnim człowieka a starością jest płynna i zmieniała się w ciągu wieków. W czasach prehistorycznych ludzie dożywali 30 (Neandertalczyk z Krapiny) - 35 lat (szkielety z Sima de los Huesos w Atapuerca). W starożytności człowiek 35-40-letni był uważany za człowieka starego. Średnia długość życia, a co za tym idzie "granica" starości na świecie bardzo wydłużyła się w XVIII, XIX oraz XX wieku, wraz z poprawą warunków życia, rozwojem medycyny oraz upowszechnieniem takich wynalazków jak np. kanalizacja, które podwyższały poziom higieny, oraz wynalezieniem szczepionek, które zapobiegały chorobom (zob. też oczekiwana dalsza długość trwania życia).
Zwiększenie długości życia skutkowało pojawieniem się dziadków co zwiększało szansę przeżycia młodych osobników, było skorelowane z rozwojem relacji społecznych i przekazywaniem doświadczeń.
W kulturach na całym świecie ludzie w podeszłym wieku byli zwykle obdarzani dużym szacunkiem - niekiedy nawet czcią - jako ludzie bardziej doświadczeni i mądrzejsi.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Starość